Jikkemientje in de krant
Recensies uit de Provinciale Zeeuws Courant over boekje 1 en 2.
De avonturen van Jikkemientje: Poep aan m'n klomp
25 juni 2012
Door Jan van Damme
Ik vind het lekker luchtig geschreven kinderverhalen. Ja, ik zou Jikkemientje met plezier aan mijn kleuters voorlezen. De verhaaltjes zijn simpel en in korte, goede zinnen en in dialogen verteld. met de plaaggeest Schele Oense, en Tunis de Zeemeerman, en Dwennie het boselfje dat nog goed moet leren vliegen. Jikkemientje is de hoofdpersoon, ze is een dapper boeren meisje op Walcheren, ze is verzot op bolussen. Ze loopt op klompen, die ze houtjes noemt. En die ze, als het moet, als een geducht wapen kan inzetten.
Ook de illustraties mogen er zijn. In alle eenvoud en zachte kleuren - binnenin het boekje zijn ze overigens in zwart-wit.
Hupsakeetje Poepie Jeetje 
28 december 2013
Door Jan van Damme
Walcherse Jikkemientje is toe aan haar tweede avonturenbundel. De schrijver John Reinhard wist bij het verschijnen van het eerste deeltje vorig jaar juni al de titel van deel 2: Hupsakeetje Poepie Jeetje. Hij heeft woord gehouden. De Walcherse spring-in-het-veld heeft hem niet losgelaten.
John is een schrijver, die veel plezier beleeft aan het verzinnen van elfjes en toverkollen. Ik zie hem ook wel als verteller, die het heerlijk vindt om een eind weg te fantaseren met het kleine grut om hem heen. Met een vinger in je neus lopen om een draak af te schrikken (zoals Jikkemientje in verhaaltje 1), ik acht hem eerlijk gezegd wel toe in staat.
Jikkemientje kan zomaar in een sprookjeswereld belanden. Ze heeft een witte toverkraal, ooit gekregen van het boselfje Dwennie. Ze doet haar houtjes aan, legt de kraal midden in haar hand en zegt: 'Ikke, ikke wil naar het Grote Groene Bos. Naar Oma Toverheks. Eén, twee, drie.' En daar gaat ze.
De overgang van realiteit naar sprookje verloopt in alle verhalen lekker soepel.